- ӱпшан
- ӱпшанГ.: ӱпшӓн1. с каким-л. запахом, имеющий какой-л. запах
Тутло ӱпшан когыльо пирог с аппетитным запахом.
– Сергей, тый эре бензин ӱпшан улат. [/i]Ю. Артамонов.[/i] – Сергей, от тебя всегда идёт запах бензина.
Чеверын, тамле ӱпшан сылне пеледышан олык! [/i]О. Тыныш.[/i] До свидания, луг с ароматным запахом и красивыми цветами!
2. пахучий, душистый, ароматный; душный, вонючий, зловонныйӰпшан пеледыш душистый цветок;
ӱпшан вӱдым шыжыкташ брызгать ароматную воду.
Пычкемыш, ӱпшан пӧлем колымашын, уш кайымашын чыташ лийдыме шучкатаже дене Ромашов ӱмбак шӱлалтыш. [/i]А. Куприн.[/i] Тёмная, душная комната дохнула на Ромашова нестерпимым ужасом смерти, безумия.
3. перен. с душкомУшан, да дурак ӱпшан. [/i]Калыкмут.[/i] Умный, а пахнет дураком (букв. с душком).
Шылет ӱпшан лийын, ужат? [/i]Ӱпымарий.[/i] Мясо с душком, оказывается?
Марийско-русский словарь . 2015.